/12/ illa est. Deus, cui nihil futurum est, non praevidet,
sed videt simplicissime quod est praesens:
at omnia praesentia.
Providentiam sane definire non possumus;
declaremus sic pote: Vis Dei praesens
sibi semper et caetera omnia antecedens,
quare simplex est et una atque iccirco immutabilis,
quia, si antecedit semper alia, non
mutatur ab illis, sed mutat. Si est sibi ipsi praesens
et simplex, non mutatur intus a seipsa.
Hinc etiam intelligimus, et subtilissime, Deum
in id, quod non est, suae providentiae anticipatione
agere posse, ut in ipsa creatione cui,
terminus a quo nullus cum sit, subiectum
subest nullum. Agit ergo Dei providentia in
non ens, quando facit ut sit ens.
EXERCITATIO IV
Probat Dei providentiam a creatione mundi.
Mundus procul dubio non est a seipso
productus. Quod enim est a se, semper
existit et nunquam incepit. Nam, quod coepit,
aliquando non fuit. Productus igitur a se
non est, quippe productum antecedi debet a
producente. Multo minus est ab alio mundo
procreatus; nam, quaererem an hic alter esset
ab altero et alius ab alio, quare daretur processus
Indice
|
Pagine introduttive |
|
EXERCITATIONES |